In september 2016, na een gezinsvakantie kreeg ik van mijn vader te horen dat ze bij hem blaaskanker hadden vastgesteld. Hij gaf onmiddellijk aan dat hij geen behandeling wenste.
Mijn vader hoopte nog enkele jaren te leven, helaas ging zijn toestand zeer snel achteruit.
Rond het medische krijg je vaak voldoende uitleg en ondersteuning en worden de keuzes uitgebreid besproken. Echter in deze laatste fase van het leven komt veel meer kijken dan alleen het medische. Door de ziekte van mijn vader ervaarde ik dat je voor al die andere zaken bijna geen ondersteuning krijgt.
Ik was verbaasd hoe weinig informatie je krijgt over je rechten en mogelijkheden tot hulp. Ik zit in de sociale sector, maar ik wist ook niet waar ik terecht kon. Ik heb mij toen vaak afgevraagd: 'als ik het al zo moeilijk heb om dit duidelijk te krijgen, wat moet dit zijn voor anderen.'
Niet weten waar je recht op hebt is frustrerend maar er komt echter nog veel meer bij kijken. Ik weet nog dat ik met mijn vader heel moeilijke gesprekken heb gevoerd.
Ik had met hem een gesprek over de negatieve wilsverklaring, zijn wensen in zijn laatste maanden en wat zijn wensen waren na zijn overlijden.
Dit zijn zeer moeilijke gesprekken om als naasten te doen, vooral omdat je zelf ook wel een mening hebt over deze thema's.
In mijn job als zorgcoach hoor ik vaak cliënten of naasten met hetzelfde verhaal.
Ze geven aan dat ze dit een heel intensieve periode vinden, waar de hulp zeer beperkt is.
Veel van hen geven aan, dat ze het moeilijk vinden om zulke zwaar geladen gesprekken met hun geliefde te voeren.
Ze vinden dat de huidige hulpverlening hier vaak tekort schiet.
Tijdens deze intensieve periode heb ik zelf ook ervaren hoe belangrijk een rouwproces is voor de naasten en hoe dit verschilt bij iedereen. Mijn moeder, mijn dochter van 2 en ikzelf hadden alle drie nood aan andere dingen. Ik verwerkte mijn verdriet door heel de begrafenis uit te werken. Mijn moeder had dan eerder nood aan een doos met wat spullen van mijn vader, aan een fotoboek met veel foto's en de teksten van de plechtigheid. Mijn dochter van twee jaar, die besefte niet goed wat er gebeurde, maar was superblij met haar superheld Opa fotoboek, iets waar ze nu nog regelmatig naar teruggrijpt.
Het is dan ook belangrijk om na te denken wat de naasten nodig hebben om niet met lege handen achter te blijven.
De moeilijkheden waar ik tegenaan liep in mijn vader zijn laatstste levensfase en na zijn overlijden, daar wou ik iets mee doen! Ik wil de mensen in deze laatste fase helpen... ze laten voelen dat ze er niet alleen voor staan.
Mijn vader was mijn inspiratiebron, mijn klankbord, mijn raadgever, een super opa voor mijn dochter, haar held en nu haar ster aan de hemel.
Als eerbetoon aan hem heb ik dan ook gekozen voor de naam “ Dag Opa”
Ik ben Leen Schoolmeesters, ik woon samen met mijn man, dochter Marie en onze twee honden in Booischot.
Van november 2020 tot april 2022 heeft mijn zwaar zorgbehoevende moeder bij ons in een zorgwoning gewoond.
Dit maakt dat ik heel wat ervaring heb als mantelzorger.Ik heb zelf ondervonden waar je als mantelzorger tegenaan loopt.
Ik ben heel graag creatief bezig, dit uit zich in mijn hobby's: fotografie, fotobewerking, ontwerpen van uitnodigingen en kaarten, enz
Verder verken ik graag de wereld en probeer ik zoveel mogelijk te genieten van het leven samen met mijn gezin.
Van opleiding ben ik maatschappelijk werker.
In 2006 begon ik aan het OCMW van Mechelen als Woonbegeleidster. Een job waar ik gezinnen en alleenstaanden intensief begeleidde op alle levensdomeinen.
In april 2016 was het tijd voor een nieuwe uitdaging en startte ik als zorgcoach bij het Zorgbedrijf Rivierenland.
Hier ondersteun ik voornamelijk ouderen. Als zorgcoach is het mijn taak om te kijken wat mensen nodig hebben om zo lang mogelijk thuis te kunnen wonen. Mensen kunnen met al hun zorgvragen bij mij terecht. Ik probeer mijn cliënten en hun naasten steeds zo goed mogelijk bij te staan en geef graag duidelijke informatie.
Sind 1/7/2021 werk ik nog 66 % als zorgcoach, de resterende tijd werk ik voor Dag Opa.
Ik volg regelmatig opleidingen om jou en je naasten nog beter te kunnen helpen.